شعر و ادب

چال می افتد کنار گونه ات وقتی تبسم می کنی نامسلمان، شهر را این چاله کافر کرده است علی خدابنده

تو در کنار خودت نیستی نمی دانی که در کنار تو بودن چه عالمی دارد فرامرز عرب عامری

سعدیا گفتی که مهرش می رود از دل ولی مهر رفت و ماه آبان نیز آرامم نکرد سید علیرضا جعفری

در شهر تو میخانه زیاد است، ولی من… شوریده و دیوانه زیاد است، ولی من… جمعیتی اطراف تو سرگرم طوافند بر گِرد تو پروانه زیاد است، ولی من… شیرینی و لیلایی و عذرایی و ویسی از عشق تو افسانه زیاد است، ولی من… بگذار که بغض تو بماند که بماند …

با خنده کاشتی به دل خلق٬ “کاش ها” با عشوه ریختی نمکی بر خراش ها هرجا که چشم های تو افتاد فتنه اش آن بخش شهر پر شده از اغتشاشها گیسو به هم بریز و جهانی ز هم بپاش! معشوقه بودن است و «بریز و بپاش» ها ایزد که گفته …

تویِ شیرینی، تو اول! قند، دوم می‌شود مزه‌ی سوهان اعلا پیش تو گم می‌شود بین قُطاب و گز و نُقلِ محلی ساده است حدس این‌که طعم لب‌های تو چندم می‌شود! روزها رد می‌شود، چشمت شرابی کهنه‌تر پلک‌هایت کم‌کَمک تبدیلِ به خُم می‌شود هر کجا ساکن شوی در نقشه، مانند شمال …

حال من خوب است اما با تو بهتر می‌شوم آخ… تا می‌بینمت یک جور دیگر می‌شوم با تو حس شعر در من بیشتر گل می‌کند یاسم و باران که می‌بارد معطر می‌شوم در لباس آبی از من بیشتر دل می‌بری آسمان وقتی که می‌پوشی کبوتر می‌شوم آنقدرها مرد هستم تا …

پس شاخه‌های یاس و مریم فرق دارند آری! اگر بسیار اگر کم فرق دارند شادم تصور می‌کنی وقتی ندانی لبخندهای شادی و غم فرق دارند برعکس می‌گردم طواف خانه‌ات را دیوانه‌ها آدم به آدم فرق دارند من با یقین کافر، جهان با شک مسلمان با این حساب اهل جهنم فرق …

سینه ام این روزها بوی شقایق می دهد داغ از نوعی که من دیدم تو را دق می دهد “او” که اخمت را گرفت و خنده تقدیم تو کرد آه را می گیرد از من جاش هق هق می دهد برگ هایم ریخت بر روی زمین؛ یعنی درخت خود به …

دستخطی دارم از او بر دل خود یادگار عشق کاری کرد با قلبم که چاقو با انار رفتنش یک شب دمار از روزگار من کشید می کشم روزی که برگردد دمار از روزگار تا بیاید، چوب بُر از من تبرها ساخته آن سپیدارم که از کوچ کلاغش سوگوار حرف حق …

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران رفتم از کوی تو لیکن عقب سرنگران ما گذشتیم و گذشت آنچه تو با ما کردی تو بمان و دگران وای به حال دگران رفته چون مه به محاقم که نشانم ندهند هر چه آفاق بجویند کران تا به کران میروم تا که …

در خیالات خودم در زیر بارانی که نیست می رسم با تو به خانه،از خیابانی که نیست می نشینی روبه رویم خستگی در میکنی چای می ریزم برایت توی فنجانی که نیست باز میخندی و میپرسی که حالت بهتر است؟ باز میخندم که خیلی…!گرچه میدانی که نیست شعر میخوانم برایت …

سخت دل دادی به ما و ساده دل برداشتی دل بریدن هات حکمت داشت: دلبر داشتی از دل من تا لب تو راه چندانی نبود من که شعر تازه می گفتم، تو از بر داشتی قلب من چون سکه های از رواج افتاده بود آنچه در پیراهن من بود، باور …

رفتنت آغاز ویرانیست حرفش را نزن ابتدای یک پریشانیست حرفش را نزن گفته بودی چشم بردارم من از چشمان تو چشمهایم بی تو بارانیست حرفش را نزن آرزو داری که دیگر بر نگردم پیش تو راه من با اینکه طولانیست حرفش را نزن دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا دل …

به رفتن تو سفر نه ، فرار می گویند به این طریقه ی بازی قمار می گویند به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد هنوز مثل گذشته «نگار» می گویند اگر چه در پی آهو دویده ام چون شیر به من اهالی جنگل شکار می گویند مرا مقایسه با …

پی به راز سفرم بُرد و چنان ابر گریست دید باز امدنی در پیِ این رفتن نیست همه گفتند “مرو” دیدم و نشنیدم شان مثله این بود به یک رود بگویند:بایست! مفتضح بودن ازین بیش ک در اول قهر فکر برگشتنم و واسطه ای نیست ک نیست در جهانِ تهی …

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد لب تو میوه ممنوع ولی لبهایم هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند نشد با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر هیچ کس، هیچ کس اینجا به تو مانند نشد هر …