فرهنگی

غزل هایــی کــه بر رویت اثر گفتی ندارد را برای ماه می خواندم نظر می کرد پایین را

لشکر عشق سعدیا غارت عقل می‌کند تا تو دگر به خویشتن ظن نبری که عاقلم

چشمکی برمن زدی حالا گرفتارت شدم زندگیم را گرفتی مست و بی تابت شدم عاشقم کردی دلم چند بوسه می خواهد زتو دلربایی کرده ای، دیوانه، حیرانت شدم

ما را چو‌ زلف یار پریشان کشیده اند اشفته گر شدیم یقینا ملال نیست

تنها به غمم تسکین ، بخشد غزلِ حافظ آنجا که چه زیبا گفت ：داد از غمِ تنهایی…..✒️

همه جمع اند ولی جای تو خالیست گلم کاش بودی و کسی دورو برم جمع نبود

ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام با تو بودن ز همه دست کشیدن دارد…🍏

هر شبی گویم که فردا ترک این سودا کنم باز  چــون فــردا  شــود  امروز را  فردا  کنم . هلالی جغتایی

خوش به حال بوته ی یاسی که در ایوان توست می تواند هر زمان دلتنگ شد بویت کند علیرضا بدیع

دل بر سر زلف پسر فاطمه بستیم پابست حسینیم، توکلت علی الله

هرچه در خاطر من بود فراموشم شد جز خیال تو که هرگز نرود از یادم باقی اصفهانی

فقط در وصف تو یک چیز باید گفت :  بسم ا…   خودت هم خوب می دانی که ” از ما بهتران ” هستی

مثل لزوم نور برای درخت ها هر روز لازم است که حتما ببینمت

انقلاب قلب من محتاج شورش های توست چون مصدق باش تا عشقم به تو ملی شود….

کمی گیجم کمی منگم ، عجیب است پریده بی جهت رنگم ، عجیب است تو را دیدم همین یک ساعت پیش برایت باز دلتنگم ، عجیب است

حیـــران شدم در کــارِ تو             ، درمـــانده از رفتـــــارِ تو هــم مےگشـــایی پای را،                 هم قفـــل و بستــــم میےکنی